Ruch religijny powiązany z ruchem hipisowskim, który powstał w zachodniej młodzieżowej kontestacji końca lat 60. XX wieku. Charakteryzował się spontanicznym poszukiwaniem wartości religijnych poza instytucjonalnym Kościołem, łącząc hasła pacyfistyczne hipisów z ewangeliczną zasadą miłości bliźniego. Jezusowcy sprzeciwiali się konsumpcjonizmowi i atomizacji społecznej, dążąc do życia we wspólnocie i powrotu do źródeł Ewangelii oraz wzoru Jezusa Chrystusa. W Polsce ich wzorce przejęła młodzież skupiona wokół duszpasterstw katolickich.